In zowel de 100km als de 130km blauwe routes van Vebego Limburgs Mooiste start vanaf ongeveer kilometer 60 tot 70 een waar “klauterintermezzo”. Zes korte klimmen leggen je het vuur aan de schenen. De veroorzakers van deze stevige klauterpartijen zijn de Schelberg en het hobbelige natuurgebied Geleenbeekdal. Verspreid over deze plooien in het landschap liggen tal van onontdekte hellingen. Leuke weetjes zijn dat de Schelberg de tweede Zuid-Limburgse heuvelrug is, de Kollenberg in Sittard ligt er nét wat voor. En het Geleenbeekdal is anders dan dat de naam doet vermoeden ontstaan door de natuurlijke loop van de Maas. Die ligt inmiddels een kleine acht kilometer Westelijker. De kans op natte voeten is nihil, zweetparels op je voorhoofd zijn gegarandeerd!
De mooiste
De meest pittige helling in deze klauterpartij is de Euselingsweg, die op het moment van schrijven wordt voorzien van een nieuwe laag asfalt. Maar dit keer gaan we niet voor de kuitenbijter, maar de mooiste helling! De laatste klim in deze reeks van zes is de Hondskerk. Vernoemd naar het naastgelegen hellingbos. In Heuvelland begrippen hebben we het hier over ‘vals plat’. Want met een gemiddelde hellingspercentage van rond de 4% mag de fietsketting het buitenblad niet verlaten. Kost voor de ogen dus en niet de kuiten. Al zit er wat venijn in de staart!
‘Avontuurtje’
Om tot de Hondskerk te komen wordt een avontuurlijk paadje aangedaan. Het Steingraafpad dat zich middels een ‘karaktervolle bestrating’ langs de heuvelrand kronkelt zet je vizier even op tunnelvisie. De combinatie van dichte begroeiing en een opeenstapeling van flauwe bochten vraagt om alert stuurmanschap. Dit is geen plek om van leer te trekken. Eerder een plek om even wat stoom af te blazen, want met vijf hellingen van dit intermezzo in de ‘pocket’ zit er nog een laatste in het verschiet. Dan biedt het in bladeren omhulde Steingraafpad een welkome verkoeling op een warme zomerdag.
Hondskerk
Wanneer het bos zich weer opent aan het eind van het pad kom je op een splitsing. De route houdt links aan en draait de Hondskerk op, welke meteen zijn visitekaartje presenteert. Het fotogenieke glooiende akkerland in het vooruitzicht doet terugdenken aan die iconische Windows 95 wallpaper (voor de kenners). Geflankeerd door het steile hellingbos meandert de Hondskerk eenzaam door het landschap. Eerst met 2%, dan met 4% en uiteindelijk wordt het even spannend richting de top als de dubbele cijfers niet ver weg zijn. Maar als het eerder genoemde advies ter harte is genomen en het buitenblad goed op toeren is gebleven, zijn een paar krachtige slagen op de pedalen voldoende om de Hondskerk in de boeken te rijden. Kijk en geniet vooral op deze helling want het had niet veel gescheeld of de N276, die parallel loopt aan de eerder beklommen Euselingsweg, had dwars door dit perfecte plaatje heen gelopen.